Η Παναγία με τον Χριστό, πριν τον Μάιο του 1935

Η μορφή της Παναγίας και όσα αυτή συμβολίζει είχε απασχολήσει έντονα τον Κωνσταντίνο Παρθένη σε ολόκληρη την πορεία του. Το συγκεκριμένο έργο, φορτισμένο με ιδιαίτερη σημασία, θα πρέπει να τοποθετηθεί χρονολογικά στο διάστημα από τις αρχές του 1930 έως τις αρχές του Μαΐου του 1935, όπως αποδεικνύεται από τη συγκινητική αφιέρωση που ο ζωγράφος προσθέτει στην πίσω πλευρά του καμβά με αφορμή τα γενέθλια της κόρης του στις 9 Μαΐου: Αγαπητή μου Σοφία, / για τα 21 χρόνια σου δέξου και φύλαξε πάντα / αυτή την Παναγία που με την μεγάλη της / στοργή και αυτή πάντα θα σε προστατεύη / ο πατέρας σου / Κ. Παρθένης,

Η πίσω πλευρά κρύβει πολλές ακόμη πληροφορίες κάθε είδους για το έργο και την ιστορία του. Οι ετικέτες που είναι κολλημένες επάνω στο τελάρο μαρτυρούν ότι ο πίνακας εγκατέλειψε την οικία της οικογένειας Παρθένη για να εκτεθεί στην ΧΧΙ Μπιεννάλε της Βενετίας το 1938 (αριθμός καταλόγου 373).

Η “Παναγία με τον Χριστό” αποκαλύπτουν επίσης πολλά για την εξέλιξη της ζωγραφικής του Παρθένη. Αντιστρέφοντας τη συνηθισμένη χρήση του καμβά, ο ζωγράφος ζωγραφίζει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 όχι στην πλευρά που καλύπτεται από τη λευκή προετοιμασία, αλλά στη γυμνή πλευρά του λινού υφάσματος, υποβάλλοντας την αίσθηση ενός «χώρου» άυλου, ενεργού, κατοικημένου από γραμμές με μολύβι, απειροελάχιστες γραμμώσεις, αμυδρές πινελιές διαφορετικής διάρκειας και λεπταίσθητων χρωματικών τόνων. Αναδεικνύεται έτσι ο εντυπωσιακός και υψηλής λεπτότητας χρωματικός πλούτος της ζωγραφικής του Παρθένη. Πρόκειται εδώ για ένα παιχνίδι του ζωγράφου με την ώχρα, το χονδροκόκκινο και το μπλε, που, ως μουσική σύνθεση, ιχνηλατούν πότε την παρουσία του ουρανού και πότε του ουράνιου, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν ορατή την τρυφερή σχέση μητέρας και θείου Βρέφους, τη στοργή του πατέρα για την κόρη, την ικανότητα της ζωγραφικής να μπολιάζει το ανθρώπινο με το θεϊκό.